بهزاد
حسین بهزاد استاد مشهور بزرگ مینیاتور معاصر، متولد ۱۲۷۳ خورشیدی است. وی پس از کمال الدین بهزاد هراتی، بزرگترین استاد مینیاتور است. از آثار معروف بهزاد یکی تابلوی «صفی الدین ارموی» و دیگر تابلوی «رودکی» است. مرگ او در ۲۱ مهر ۱۳۴۷ اتفاق افتاد.
بهرامی
محمد بهرامی از پایه گذاران هنرهای گرافیک ایران در سال ۱۳۰۵ شمسی متولد شد. عشق و علاقه توام با شور فراوان به نقاشی نیز گویی از بدو تولد با او همراه بود. زیرا که از پنج سالگی شروع به نقاشی نمود. او در حین تحصیل مدتی نیز در هنرستان نقاشی هنرهای زیبای کشور به فراگرفتن نقاشی پرداخت. آنگاه پس از اتمام تحصیلات متوسطه دوره دانشکده هنرهای زیبا در رشته نقاشی را طی نمود.
بهرامی از سال ۱۳۲۵ دارای آتلیه نقاشی بود و سازمان هنری مدرن و مجهز «آتلیه فارس» را که نام مشهور و معروفی است بنیاد گذاشت. امضای بهرامی یکی از معروف ترین و شناخته ترین امضاهای نقاشان گذشته و حال ایران است. مهمترین آثار محمد بهرامی تابلوهایی است که با الهام از شاهنامه فردوسی نقاشی نموده و در آن حماسه های تاریخ ایران را در نهایت جلال و شکوه تصویر نموده است.
بهزاد هراتی
کمال الدین بهزاد هراتی، نقاش معروف قرن دهم هجری در سال ۸۵۴ هجری قمری متولد شد. وی در زمان سلطان حسین بایقرا و شاه اسماعیل اول صفوی می زیسته و اوایل سلطنت شاه طهماسب صفوی را نیز درک کرده. از شاگردان مشهور او می توان استاد میرک اصفهانی را نام برد. عده ای عمر او را هفتاد سال نوشته اند
بهزاد مدتی در تبریز ریاست کتابخانه سلطنتی را در زمان شاه اسماعیل اول به عهده داشته اس. بهترین و مهمترین آثاری که از وی باقیست، یکی «تصویر سلطان حسین بایقرا» و دیگری «یک جلد کتاب بوستان سعد» است که بهزاد در آن تصاویری دل انگیز نقش کرده است که اکنون در مصر است. این کتاب دارای ۵ تصویر بوده که وی «عبدالعبد بهزاد» امضا کرده است. او در سال ۹۴۲ هجری قمری درگذشت
حیدریان
علی محمد حیدریان استاد مشهور نقاشی و از شاگردان مرحوم کمال الملک است که در سال ۱۲۷۵ خورشیدی متولد شد و بدون تردید از بزرگترین نقاشان معاصر ایران است. علی محمد حیدریان استادی دانشکده های هنرهای زیبا را بر عهده داشت و از استادان دانشگاه تهران بود.
شیخ
حسین شیخ، استاد بنام نقاشی معاصر بین سال های ۱۲۷۹ تا ۱۲۸۹ خورشیدی متولد شد. او از شاگردان برجسته مرحوم کمال الملک است. به شیخ قدیما به اسم حسین احیاء معروف بود و او مدت ها ریاست هنرستان کمال الملک را بعهده داشته و در آنجا به تعلیم و تربیت شاگرد مشغول بود. از آثار معروف او باید تابلوی «طبیعت و مریض- هفت سین» و «سقا» را نام برد.
صنیع الملک کاشانی
میرزا ابوالحسن غفاری، صنیع الملک، فرزند میرزا محمد غفاری و نواده قاضی عبدالمطلب غفاری کاشانی، متولد سال ۱۲۲۹ هجری قمری است. وی بزرگترین نقاش دوره قاجاریه است که در محافل هنری او را «رافایل ایران» نام نهاده اند. وی اول «نقاش باشی» و سپس «صنیع الملک» لقب یافت.
صنیع الملک پس از فرا گرفتن فن نقاشی در ایران در اواسط سلطنت محمدشاه قاجار، در سال ۱۲۵۶ هجری قمری به تشویق و مساعدت حسین خان نظام الدوله (مشیر الملک) به ایتالیا سفر کرد و چند سال در موزه های فلورانس و رم مشغول نقاشی بود. وی موسس اولین مدرسه نقاشی در ایران است و در روزنامه دولت علیه ایران که اول نامش «وقایع اتفاقیه» بود، برای قبول شاگردان اعلان کرده است. و در سال ۱۲۸۳ هجری قمری به مرض سکته وفات یافت.
کمال الملک
محمد غفاری ملقب به «کمال الملک»، فرزند میرزا بزرگ غفاری، درسال ۱۲۶۴ هجری قمری در کاشان متولد شد. وی از بزرگترین استادان و هنرمندان در نقاشی و موسس هنرستان نقاشی ایران است. کمال الملک پس از اینکه در رشته های مختلف هنر شاگردانی نظیر علی محمد حیدریان و جمشید امینی را در قالی بافی و علی رخسار ار در موزاییک سازی تربیت کرد، در سال ۱۳۰۷ به ملک شخصی خود در حسین آباد نیشابور رفت و گوشه عزلت اختیار کرد. تابلوهای وی بیشتر در مجلس شورای ملی و کاخ گلستان نگاهداری می شود و مشهورترین آثر وی تابلوی «تالار آیینه» نام دارد. از تابلوهای دیگر او باید از «فالگیر بغدادی»، «زرگر بغدادی» و تابلوی «حوضخانه صاحبقرانیه» نام برد
مظفرعلی
از نقاشان بزرگ دوره صفوی بود که شهرت فراوانی داشت. صادقی بیک از شاگردانش بود. مظفر از مردم تربت بود. اما در تبریز پرورش یافت. در دستگاه شاه طهماسب عزت داشت و نقاشی های هنرمندانه ای در قزوین به امر پادشاه صفوی پدید آورد و در سال ۹۹۰ هجری قمری فوت نمود.
مصورالملکی
حسین مصورالملکی در سال ۱۲۶۹ خورشیدی متولد شد. پدرش محمدحسن و پدر بزرگوارش آقا زین العابدین نقاش و جد بزرگش محمدکریم نقاش است و پدران او تا زمان صفویه همه نقاش بوده اند.
او تحصیلات ابتدایی اش را در مکتب فرا گرفت و از یازده سالگی در کارگاه نقاشی پدرش شروع به آموختن نقاشی کرد و پس از فوت پدرش شروع به ساختن قلمدان کرده است. او در سن ۳۸ سالگی سفری به پاریس کرد و پس از ۶ ماه ابتدا به مکه مسافرت کرده و سپس به ایران مراجعت کرد. از تابلوهای معروف او باید «آبادی تخت جمشید» و «سلام عید نوروز داریوش کبیر» و «جنگ نادرشاه افشار با محمدشاه هندی» را نام برد. این دو تابلو در نمایشگاه بین المللی بروکسل موفق به دریافت دیپلم و مدال طلا شده اند.
کاشانی
آقارضا کاشانی در نقاشی استادی ماهر و هنرمندی مسلم در روزگار خود بود. در آغاز نزد پدرش مولانا علی اصغر نقاشی آموخت. اما از پدر پیشی گرفت و در دربار صفویه تا حدی حشمت و عزت یافت. اما پس از چندی به هندوستان سفر کرد و مورد عنایت و حمایت جهانگیرشاه قرار گرفت.
سلطان محمد نقاش
سلطان محمد نقاش، استاد بزرگ نقاشی و تذهیب و ریزکاری ایران در قرن دهم هجری است. سلطان محمد معاصر به اواخر سلطنت سلطان حسین بایقرا و سلاطین اولیه صفوی یعنی شاه اسماعیل اول و شاه طهماسب اول بوده است. او برای امیرعلیشیر نوایی ساعتی بزرگ به سبک ساعت های امروز ساخته بود.
او درصدد ساختن ظروف چینی به سبک چینی برآمد و مقدمات کار را نیز تا حدی فراهم کرد. ولی عمر او برای تکمیل این فکر کفایت نکرد.
شیخ
حسین شیخ، استاد بنام نقاشی معاصر بین سال های ۱۲۷۹ تا ۱۲۸۹ خورشیدی متولد شد. او از شاگردان برجسته مرحوم کمال الملک است. به شیخ قدیما به اسم حسین احیاء معروف بود و او مدت ها ریاست هنرستان کمال الملک را بعهده داشته و در آنجا به تعلیم و تربیت شاگرد مشغول بود. از آثار معروف او باید تابلوی «طبیعت و مریض- هفت سین» و «سقا» را نام برد.
تجویدی
محمد تجویدی به سال ۱۳۰۳ در تهران متولد شد. پدر وی محمدهادی تجویدی استاد نقاشی هنرهای زیبا از شاگردان کمال الملک بود که خود شاگردانی تربیت کرده است که امروز از استاتید فن نقاشی و مینیاتورند.
محمد تجویدی پس از پایان تحصیلات متوسطه در هنرهای زیبا به فرا گرفتن نقاشی پرداخت، سپس در کنکور به عنوان استاد انتخاب شد. اندکی بعد، خود کارگاهی در خارج از محیط هنرهای زیبا ایجاد کرد و شخصا به تربیت شاگرد پرداخت. نقاشی های کتاب «حماسه هیزم شکن» از کارهای اوست.
آشتیانی
دکتر اسماعیل آشتیانی، متخلص به «شعله» فرزند مرتضی آشتیانی، در سال ۱۲۷۱ خورشیدی در تهران متولد شد. علوم ابتدایی را در مدرسه اسلام و متوسطه را در دارالفنون به اتمام رسانیده و نزد مصورالممالک میرمنصور و میرزا حاج آقا نقاش باشی و مرحوم شیخ المشایخ نقاشی آموخت
مرحوم کمال الملک ابتدا وی را به معلمی در مدرسه صنایع مستظرفه و یک سال بعد به معاونت خویش برگزید. در سال ۱۳۱۱ خورشیدی که مرحوم کمال الملک از کار کناره گرفت، آشتیانی به ریاست مدرسه منصوب شد و سه سال در این سمت خدمت کرد و پس از این مدت برای مطالعه به اروپا سفر کرد.
آشتیانی در زمان وزارت فرهنگ علی اصغر حکمت، مدتی در دانشسرای عالی به تدریس نقاشی و قواعد مناظر و مرایا مشغول بود و سپس به دانشکده فنی منتقل شد. وی در شاعری نیز تواناست و «شعله» تخلص می کرد.
از تابلوهای معروف آشتیانی، یکی «تریاکی ها» یا «قهوه خانه» و دیگری «حافظ» است که اکنون در موزه شیراز نگهداری می شود.