مقالات
نواع سبک‌های نقاشی(قسمت سوم)
در بخش اول از شناخت انواع سبک های نقاشی به معرفی رئالیسم، امپرسیونیسم، فوویسم، پاپ آرت، کوبیسم، اکسپرسیونیسم، سوررئالیسم و مینیمالیسم پرداختیم.
همچنین در بخش دوم سبک های رمانتیسم، نئوامپرسیونیسم، آبستره، ورتیسیسم، فوتوریسم، پرسیژنیسم ، مدرنیسم و پوینتیلیسم را برسی نمودیم در ادامه به برسی سایر سبک های مطرح نقاشی خواهیم پرداخت:
تونالیسم
تونالیسم ریشه در در سبک فرانسوی باربیزُون و تاکیدی بر عناصری همچون جَو و سایه دارد.
سبكي است كه در دهه ۱۸۸۰ در امريكا و با شروع به نقاشي مناظر جان گرفت . در اين سبك يك جو يا مه رنگي در نقاشي حكم فرمايي مي كند . اين مه معمولا به رنگ هاي ابي و خاكستري و قهوه اي است .
تونالیسم از تکنیکی شاخص با به کار گیری ارزش میانی رنگ ها، به گونه ای که در تقابل با وضوح زیاد و پرنگی شدیداست، استفاده می کند.نتیجه این امر ظاهر نکردنِ تاثیرات کلی است به این معنا که اشکال تونالیست هرگز کاملاً آشکار نیست.سادگی،عدم وضوح،حضور انفرادی اشکال(طراح ها)در سکوتی وادار کننده به تفکر،و یکدستی یکپارچه به علاوه فاکتور هایی همچون مناظر دلپذیر و روشن در حضور پشت زمینه ای مه آلود که با نور ماه روشن شده از مشخصه های اصلی تونالیسم هستند.
معروف ترین هنرمندان تونالیسم
هنرمندان برجسته: جیمز ابوت مک نیل ویسلر، کلاریس بِکت
استاکیسم
استاکیسم یک جنبش هنری بین‌المللی است که توسط چارلز تامسون و بیلی چایلدیش در سال ۱۹۹۹ و با انتشار بیانیه استاکیست‌ها بنیان گذاشته شد. این بیانیه بیانگر دیدگاه‌های اصلی جنبش می‌باشد که مهمترین آن ترفیع نقاشی فیگوراتیو در مقابل هنر مفهومی است.در این بیانیه همچنین از نقاشی به عنوان وسیله‌ای برای خودشناسی، برقراری ارتباط و بیان احساسات، تجربیات و اندیشه‌ها یاد شده‌است. اولین گروه استاکیسم در شهر لندنِ بریتانیا و با ۱۳ عضو فعالیت خود را شروع کرد و تا سال ۲۰۱۶ این جنبش به ۲۳۶ گروه در ۵۲ کشور گسترش یافته‌است. علاوه بر نقاشی که زمینه اصلی فعالیت استاکیست‌ها می‌باشد، بعضی از آن‌ها در دیگر رشته‌های هنری از جمله عکاسی، مجسمه‌سازی، فیلم و کلاژ نیز فعالیت دارند.
معروف ترین هنرمندان استاکیسم
هنرمندان برجسته: چارلز تامسون، بیلی چایلدیش
فتورئالیسم
فوتورئالیسم (Photorealism) که به عنوان رئالیسم جدید یا وریسم نیز شناخته می شود، شکلی از هنر معاصر است که از یک عکس برای خلق یک بازتولید بسیار واقع گرایانه از تصویر در رسانه دیگری (معمولاً نقاشی سیاه قلم چهره، طراحی و سایر روش های گرافیکی) استفاده می کند. فوتورئالیست‌ها از طریق تفسیرهای فوق‌العاده دقیق خود از اشیاء و افراد روزمره – طبیعت‌های بی جان، مناظر، صحنه‌های خیابانی، پرتره‌های شخصی – به دنیای هنرهای زیبا یادآوری کردند که نقاشی و سایر رسانه‌ها می‌توانند تصاویری خیره‌کننده و واقعی را در حد عکاسی خلق کنند.
معروف ترین هنرمندان فتورئالیسم
هنرمندان برجسته: چاک کلوز، تام بلک ول و جان بادر
کانستراکتیویسم
کانستراکتیویسم آخرین و موثرترین جنبش هنری مدرن در روسیه قرن بیستم بود. این سبک پس از انقلاب، اکتبر ۱۹۱۷ میلادی شکل گرفت. در واقع از این مکتب به عنوان چرغ هدایت و منبع الهام امریکا و آرزوهای پیشرفته ترین هنرمندان روسی که مدافع اهداف انقلابی بودند یاد می شود. این مکتب تاثیرات خود را از مکاتبی همچون کوبیسم و فوتورسیم می گرفت. در واقع در این مکتب، هنرمند از اینکه به اشیاء به عنوان لوازمی برای ایجاد ترکیب بندی مناسب استفاده کند؛ از آن به عنوان وسیله ای برای ایجاد نوعی ساختار و استفاده از مواد نگاه کرد. وی همچنین در نهایت به تولید انبوه نیز می اندیشید.
در واقع این مکتب به نوعی، انتقال از استودیوی هنر به کارخانه هاست. اشیاء در جهت ارائه زیبایی یا بینش هنرمند خلاق و یا انعکاس جهان، مطرح نبودند، بلکه ابزاری برای استفاده از مواد و تبدیل شدن به اجسام کاربردی شناخته می شدند. کانستراکتیویسم هنری است که در هدف آن نشان دادن رفتارهای مواد و خواص آنهاست.
معروف ترین هنرمندان کانستراکتیویسم
هنرمندان برجسته: ولادیمیر تاتلین ، کازیمیر مالویچ
منریسم (تَکَلُّف‌گرایی)
تَکَلُّف‌گرایی (یا شیوه‌گرایی یا مَنِریسم) سبکی است که از سده هفدهم در هنر و ادبیات اروپا رایج شد و به تدریج، به کاربستِ تصنعی، افراطی و تظاهرآمیز شگردهای هر سبک هنری گفته می‌شد. شگردهای نقاشان تکلف‌گرا چون درازنمایی پیکرها، حرکتهای پر پیچ‌وتاب، اختلاف تناسب‌ها و مقیاس‌ها، رنگ‌های ناملایم، شلوغی وعدم تقارن ترکیب‌بندی با منطق زیبایی‌شناسی رنسانس تعارض داشته وبه همین سبب هنرمندان سده هفدهم به دستاوردهای تکلف‌گرایان با تحقیر نگریستند و آن را مردود دانستند. اما سده بیستم نه فقط این قضاوت را نپذیرفت بلکه دوران تکلف‌گرایی را سرآغاز آگاهی هنرمند غربی از شخصیت، قدرت، تخیل و مهارت فنی خویش دانست. البته دلالت خاص تکلف‌گرایی، به نقاشی، پیکرسازی و معماری ایتالیایی در فاصله زمانی میان اوج دوره رنسانس و باروک محدود می‌شود. همچنین این اصطلاح را برای توصیف برخی گرایش‌های مهم هنری اروپایی پس از مرگ رافائل تا پایان سده شانزدهم به کار می‌برند. نقاشی تکلف‌گرایی از آثار متأخر میکل‌آنژ سرچشمه گرفت. بسیاری از هنرمندان نسل بعد از او در ترکیب بندیِ نااستوار، کژنمایی‌های بیانگر و حالت‌های عاطفی پیکرهای دیوارنگاره داوری واپسین، سرمشقی برای تفسیری جدید و شخصی از اصول طبیعت‌گرایی یافتند.
معروف ترین هنرمندان منریسم
هنرمندان برجسته: تینتورتو، ال گرکو، پارمیجانینو، رُسو فیورنتینو، پونتورمو، وازاری، بُرنتسینو، چلینی، بُلونیا، وُلترا و براداران تسوکاری
مینیاتور ایرانی
مینیاتور به نوعی از نقاشی در سایز کوچک گفته می شود. واژه مینیاتور در واقع از لغت Minimum Natural گرفته شده که کلمه ابتدایی به معنی ظریف و کوچک و دومی به معنای طبیعت است. به همین دلیل نقاشی مینیاتور را هنر به تصویر کشیدن طبیعت در سایز و ابعاد کوچک می گویند که تمامی جزئیات را در بر می گیرد و به معنای نمایش دادن بخشی از یک طرح کلی نیست.Miniature که ریشه لاتین هم دارد (خاک سرخ و سرب قرمز)، قدمت تصویرسازی آن به تاریخ باستان یا قرون وسطی می رسد که در آن دوران برای تزیین کتاب های قدیمی در حاشیه صفحات با رنگ دانه های گرم استفاده می شده است.از سده های میانه تا مرحله دوم تاریخ بشر، دوره هایی جدیدی شروع شدند که به مفهوم کلی و ارزش جایگاه مینیاتور پرداختند. با مشخص شدن این اثر هنری به عنوان سبک جدیدی از نقاشی، تصویرسازی های کوچک رواج پیدا کردند. البته اگر نگاهی دقیقتر به این موضوع داشته باشیم، در زمان های دورتر هم از این تکنیک استفاده می شده اما چندان رایج و رسمی نبوده است.
معروف ترین هنرمندان مینیاتور
هنرمندان برجسته: رضا عباسی، سلطان محمد، میرزا علی، محمود فرشچیان، محمدباقر آقامیری
مینیاتور عثمانی
مینیاتور عثمانی را نیز باید سبکی از مینیاتور دانست ه تشابه بسیار زیادی به مینیاتور ایرانی دارد و در آن هنرمندان از رنگ های شفاف سبز، آبی و قرمز استفاده زیادی می کنند این نمونه از مینیاتور رواج زیادی داشته و هم در بین عامه مردم و هم در دربارهای پادشاهی محبوبیت بالایی داشته است.
معروف ترین هنرمندان مینیاتور عثمانی
هنرمندان برجسته: امر فاروک اتابک ، ساهین اینالوز ، کاهیده کسکینر ، نور نوین آکیازیچی ، احمد یاکوپوغلو ، نوسرت چولپان ، اورهان داغلی
